Kelimelerin şeklinden şeklin tekamülü

Konfüçyus’a sormuşlar;

Bir ülkenin başına geçsen yapacağın ilk iş nedir?

Konfüçyus şöle cevap vermiş: İlk yapacağım iş o ülkenin lisanını, edebiyatı düzeltmektir.

Kelimeler gerçekten bu kadar önemli mi bilmiyorum ama, bazen kelimelerin şeklini değiştirince yeni manalar ortaya çıkabiliyor. Geçen gün, “benim algıladığım dünya” şeklinde cümleye başlarken bir şimşek çaktı.

Benim dünyamdan, benim algıladığım dünyaya.

Benim algıladığım dünya: içinde belirsizlikleri olan, bana özgü, her şeyi kapsaması mümkün olmayan dolayısıyla her şeyi bilemeyen, bazılarının tarafı, bazılarının karşıtı (dolayısıyla ayırıcı), bazen mutlu, bazen kahırlı ve binlerce çeşitli ben özelliklerinin bir manasını çağrıştırdı. Sadece bana özel olan benim algıladığım dünyada başka kimse olmamasına rağmen, başka bir çok insanın etkisi vardı. Öğretmenlerim, ailem, arkadaşlarım hepsi bir şekilde benim algıladığım dünyayı ister istemez şekillendirdiler ama benim algıladığım dünyada sadece ben vardım ve mutlak manada sadece beni etkiliyordu.

Benim dünyam ise; daha sahiplenici (aslında bana ait olmamasına rağmen) bir his uyandırdı bende. Çünkü aklıma ilk gelen şeyler, ailem, işim, arkadaşlarım, dünya, toplum, Türkiye, İstanbul vs. ki bunlar benim algıladığım dünyayı şekillendiren unsurlar.

Buraya kadar eminim çoğu insan aynı şeyi düşünmüştür. Ama esas mesele ve gelmek istediğim nokta şu ki; benim dünyam’ın, benim algıladığım dünyamdan daha önemli hale getirilmiş olması. İki kişinin dünyalarının çakıştığı yerde ise, (para, petrol, toprak, şan, şöhret vs.) kavga, savaş ve her türlü alçaklığın bini bir para.

İnsanlığımızın gereği olan algıladığımız dünya, içimizde yaşayan dünya, en az diğer insanların dünyaları kadar özgün ve önemli olduğunu kavrayabilseydik ve de diğerlerine gerekli saygıyı gösterebilseydik; yaşadığımız ortak dünyamız aynı olur muydu?

Son soru: Bu şekilde yetiştirilmemiş olmamız mazeret mi?